1000 jaar Rome en de antilope

Op 21 april 248 opende keizer Philippus de festiviteiten ter ere van de duizendste verjaardag van de stichting van Rome in 753 v.Chr. door Romulus en Remus. Ter herinnering aan deze festiviteiten liet de keizer munten slaan met de omschriften Romae aeternae en Saeculares Augg.

Naar verluid werden tijdens deze spelen meer dan 1.000 gladiatoren gedood samen met honderden exotische dieren.
Elke zogenaamde officina (werkplaats waar munten werden geslagen) kreeg één dier toegewezen. Deze werkplaatsen werden op de munt gemarkeerd door de Romeinse cijfers I, II, III, IIII, V of VI op de achterzijde.
De leeuw was het onderwerp voor de eerste officina, de wolvin met tweeling voor de tweede, de eland voor de derde, het nijlpaard voor de vierde, het hert voor de vijfde en de antilope voor de zesde. 

Op deze munt betreedt de antilope de arena…..

 

Nero en Augustus

Dit is een volgende tetradrachme in mijn serie van Nero. Deze munt heeft Nero op de voorzijde en Augustus op de keerzijde. Ze dragen allebei de stralenkroon. Nero was ongetwijfeld trots op zijn familieband met de populaire keizer Augustus. Via zijn moeder was hij een achter, achterkleinzoon van deze keizer. Nero is de laatste keizer van de Julisch-Claudische dynastie, ging roemloos ten onder, en pleegde uiteindelijk zelfmoord.

De brandstapel voor de keizer

Ik kocht dit muntje voor de mooie kop van Antoninus Pius, maar zeker ook voor de interessante keerzijde. Op de keerzijde is de brandstapel in vier lagen te zien waarop het lichaam van de keizer werd gecremeerd. Deze denarius is geslagen tijdens het bewind van Marcus Aurelius en Lucius Verus.
Op de brandstapel werd een wassen beeld van Antoninus geplaatst die op een vierspan stond. De vierspan met keizer wordt op de munt voorgesteld door de kleine streepjes bovenaan de brandstapel.
Aan het einde van de dienst werd de brandstapel in brand gestoken en werd een adelaar vrijgelaten uit het binnenste van de constructie. Dit symboliseert de ziel van de keizer die opstijgt naar de hemel.

Ondanks de brandstapel op deze munt werd volgens zijn biografie Historia Augusta het lichaam van Antoninus (en dus niet zijn as!) begraven in het mausoleum van Hadrianus. Na een periode van zeven dagen (justitium) droegen Marcus en Lucius hun vader voor vergoddelijking voor. In tegenstelling tot hun gedrag tijdens Antoninus' campagne om Hadrianus te vergoddelijken, verzette de senaat zich niet tegen de wensen van de keizers. Een priester werd aangesteld om de ceremonie van de vergoddelijkte Antoninus, nu Divus Antoninus, te leiden. 

Hadrianus en Salus

Een mooi hoofd van keizer Hadrianus op de voorzijde. Op de achterzijde de godin Salus. In het oude Rome was Salus de personificatie en godin van gezondheid, welzijn, veiligheid en voorspoed, zowel persoonlijk als voor de staat. De cultus van Salus kreeg in de Romeinse religie een formele rol in de vierde eeuw v.Chr., en er werd een tempel ter ere van haar gebouwd op de Quirinaal in Rome. In deze tempel werden jaarlijks festiviteiten gehouden, bekend als de Salus Publica Populi Romani, waarbij gebeden en offers werden gebracht voor het welzijn van het Romeinse volk en de staat. Onder keizerlijke heerschappij werd Salus steeds meer geassocieerd met de keizerlijke familie en het welzijn van het rijk. Voor de keizers was tot Salus bidden een plicht. Nero (54 – 68) stelde zelfs spelen in, die om de 4 jaren gevierd werden, de Neronia die moesten dienen om Salus gunstig te stemmen voor zijn welzijn en de duur van zijn regering. 

De afbeelding van Salus verscheen vaak op munten, waar ze soms werd afgebeeld met een scepter, een patera (offerschaal) of zoals op deze munt een slang als symbool van genezing. Hier geeft Salus een slang te drinken uit een schaal die zij in haar hand houdt.