zondag 18 februari 2024

Legioenen van Gallienus


Keizer Gallienus liet in Mediolanum (Milaan) een groot aantal munten slaan als eerbetoon aan de legioenen. Elk legioen of cohort wordt weergegeven door het legioenembleem, zoals bijvoorbeeld een wild zwijn of leeuw, gevolgd door het overwinningsnummer en PF voor Pia Fidelis (is een eretitel die aan Romeinse legioenen werd toegekend wegens bewezen trouw en toewijding). Voor elke veldslag waaraan het legioen had deelgenomen werd een munt geslagen. 
De centaur op deze munt, met opgeheven arm en knuppel, is het embleem van legioen II Parthica.


woensdag 27 september 2023

Adoptie


Een denarius van mijn wensenlijstje met mooie koppen van Antoninus Pius op de voorzijde en zijn geadopteerde zoon Marcus Aurelius op de achterzijde. De munt is een duidelijke bevestiging van de lijn van opvolging.

Keizer Hadrianus benoemde de reeds 51-jarige Antoninus in 138 tot zijn opvolger en adopteerde hem vervolgens als zijn zoon, zodat hij hem kon opvolgen. Voorwaarde was echter wel dat Antoninus de 16-jarige Marcus Annius Verus (de latere keizer Marcus Aurelius), en de 7-jarige zoon van Aelius (die later Lucius Verus werd genoemd) zou adopteren.

Klaarblijkelijk werd Antoninus door Hadrianus als een tussenkeizer gezien; en wel specifiek voor Marcus, zijn aangetrouwde neef, die zelf nog te jong voor het keizerschap was. Er zijn echter aanwijzingen dat de terminaal zieke Hadrianus eigenlijk de voorkeur gaf aan de nog jongere Lucius.

Na de dood van Hadrianus in de zomer van het jaar 138 werd Antoninus zijn opvolger. Antoninus voerde al snel een belangrijke wijziging door in de plannen van Hadrianus. Volgens die plannen moest Antoninus' dochter Faustina met Lucius Verus trouwen, en deze twee waren dus verloofd. Zodra Hadrianus was overleden werden de trouwplannen omgegooid, en op verzoek van Antoninus werd Faustina de verloofde van Marcus.

Antoninus werd na zijn natuurlijke dood in 161 opgevolgd door zijn adoptiefzonen Marcus Aurelius en Lucius Verus, die aanvankelijk samen regeerden.

dinsdag 1 augustus 2023

Maximianus en de tetrarchie


Een tweede munt van keizer Maximianus en en heel interessante! Dit muntje geeft de vorming van een tetrarchie weer. Kort na zijn aanstelling als keizer deelde Diocletianus de macht met Maximianus, eerst als Caesar, later als mede-keizer. In 285 werd het Romeinse Rijk voor bestuurlijke doeleinden in twee gedeelten gesplitst. Maximianus kreeg de verantwoordelijkheid over het westelijk deel, terwijl het oostelijk deel onder het gezag van Diocletianus bleef.

In 293 vestigde Diocletianus de tetrarchie: elk deelrijk werd bestuurlijk nog eens opgesplitst en er kwamen twee onderkeizers (caesares) bij. De vier delen werden nu bestuurd door respectievelijk een keizer, Diocletianus (Augustus Senior), een medekeizer, Maximianus (Augustus Junior), en twee Caesars: Constantius I 'Chlorus' Caesar Senior en Galerius, Caesar Junior.

In deze volgorde staan de vier tetrarchen ook afgebeeld op de munt: Diocletianus, Maximianus, Constantius Chlorus en Galerius. Ze brengen gezamenlijk een offer boven een altaar voor een kamppoort met omheining en zes torentjes. Op de achterzijde van de munt staan verder nog de letters Virtvs Militvm (moed van de soldaten) en het muntteken E. 

De zilveren munt is een argenteus, ingevoerd bij de munthervorming van Diocletianus. De munt is geslagen uit zilver van een hoog gehalte. 

dinsdag 27 juni 2023

Crispina


Dit is een fraaie denarius van keizerin (Augusta) Crispina met op de keerzijde een afbeelding van Venus.

Crispina trouwde met Commodus in het jaar 178 na Christus, toen hij nog een jonge prins was. In de beginjaren van het keizerlijke huwelijk was Crispina zeer invloedrijk en genoot ze aanzienlijke privileges als keizerin.

Echter, in 188 na Christus raakte Crispina in ongenade. Er zijn verschillende theorieën over wat er precies is gebeurd. Volgens sommige historische bronnen werd ze beschuldigd van overspel en betrokkenheid bij een complot tegen Commodus. Anderen suggereren dat Commodus haar vervolgde om politieke redenen of om financiële redenen, aangezien Crispina grote rijkdom had geërfd van haar vader.

Crispina werd verbannen naar het eiland Capri, waar ze werd vastgehouden en uiteindelijk in het jaar 191 na Christus ter dood werd gebracht.