Een mooi hoofd van keizer Hadrianus op de voorzijde. Op de achterzijde de godin Salus. In het oude Rome was Salus de personificatie en godin van gezondheid, welzijn, veiligheid en voorspoed, zowel persoonlijk als voor de staat. De cultus van Salus kreeg in de Romeinse religie een formele rol in de vierde eeuw v.Chr., en er werd een tempel ter ere van haar gebouwd op de Quirinaal in Rome. In deze tempel werden jaarlijks festiviteiten gehouden, bekend als de Salus Publica Populi Romani, waarbij gebeden en offers werden gebracht voor het welzijn van het Romeinse volk en de staat. Onder keizerlijke heerschappij werd Salus steeds meer geassocieerd met de keizerlijke familie en het welzijn van het rijk. Voor de keizers was tot Salus bidden een plicht. Nero (54 – 68) stelde zelfs spelen in, die om de 4 jaren gevierd werden, de Neronia die moesten dienen om Salus gunstig te stemmen voor zijn welzijn en de duur van zijn regering.
De afbeelding van Salus verscheen vaak op munten, waar ze soms werd afgebeeld met een scepter, een patera (offerschaal) of zoals op deze munt een slang als symbool van genezing. Hier geeft Salus een slang te drinken uit een schaal die zij in haar hand houdt.
