Dit is natuurlijk het karakteristieke hoofd van keizer Septimius Severus. Elders in deze blog kun je het een en ander lezen over deze keizer en zijn familie.
Op de keerzijde wordt Genius afgebeeld met een patera (een heilige kom) en een dubbele cornucopia (hoorn des overvloeds).
Genius was een beschermgeest, een hoger wezen, die al het doen en laten van de mens bewaakte en die de mens in lief en leed begeleidde van de wieg tot aan het graf. Ieder mens had zijn eigen genius (de vrouwen hadden een iuno). Het was dus je persoonlijke geest. Doorgaans beschouwde men de genius als een vriendelijke, welwillende, "goede" geest, hoewel soms (in latere tijd) aan iedere mens twee genii, een goede en een kwade werden toegeschreven. Stief iemand, dan hield de genius ook op om te bestaan.
De genius was je goed gezind wanneer je in het leven in volle mate genoot. Je moest je dus niet allerlei geoorloofde genoegens ontzeggen.
De Romeinen waren ook gewend bij hun genius te zweren. "Bij mijn genius!" of ook wel "bij de Penates!" zei men in de zin van: "bij al wat mij dierbaar is." Slaven zwoeren bij de genius van hun heer, en in de keizertijd bij de genius van de keizer. Gewoonlijk werden de genii afgebeeld als mooie jongemannen die ook vaak van vleugels waren voorzien.
De genius was je goed gezind wanneer je in het leven in volle mate genoot. Je moest je dus niet allerlei geoorloofde genoegens ontzeggen.
De Romeinen waren ook gewend bij hun genius te zweren. "Bij mijn genius!" of ook wel "bij de Penates!" zei men in de zin van: "bij al wat mij dierbaar is." Slaven zwoeren bij de genius van hun heer, en in de keizertijd bij de genius van de keizer. Gewoonlijk werden de genii afgebeeld als mooie jongemannen die ook vaak van vleugels waren voorzien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.