donderdag 3 oktober 2013
De kleinkinderen van keizer Augustus
In zijn lange regeerperiode (45 jaar!) heeft keizer Augustus miljoenen handgemaakte munten in omloop gebracht. De munten werden gebruikt om de legers te betalen, maar waren ook bedoeld om te worden geruild voor goederen op de markt en een handig systeem voor het betalen van de verschuldigde staatsbelastingen. Er zijn weinig munten overgebleven, simpelweg omdat de munten lang konden circuleren en uit de roulatie genomen werden als ze versleten waren. Verreweg het meest voorkomende type is een denarius met de kleinkinderen Gaius en Lucius op de keerzijde. Deze denarius is om die reden historisch heel interessant. Het was de wens van Augustus dat een van zijn kleinkinderen zijn opvolger zou worden. Dat gebeurde echter niet. Augustus had weinig gelukt met zijn opvolging. De belangrijkste kandidaten, waaronder ook Gaius en Lucius, stierven voortijdig. De enige oplossing die hem overbleef, was zijn stiefzoon Tiberius te adopteren en te benoemen tot mederegent. Tiberius volgde Augustus ook op.
Meestal zijn deze denarii versleten, mooie exemplaren zijn duur. Dit is een redelijk exemplaar met een mooi portret van Augustus. De achterzijde heeft behoorlijke slijtage, maar er zijn nog wel twee figuren (Gaius en Lucius) met schild en speer te onderscheiden.
Wat nog aardig is om te vertellen is dat Augustus, ondanks het bereiken van een respectabele leeftijd, altijd een jeugdig uiterlijk op zijn munten bleef behouden. Dit maakte onderdeel uit van de keizerlijke propaganda.
Over keizer Augustus
Deze keizer is geboren als zoon van Octavius en Atia. Zijn naam was toen Octavius. De moeder van Octavius, Atia, was de nicht van Julius Caesar. Octavius wist de aandacht van Caesar te trekken, ook toen hij klein was, door zijn kwaliteiten te tonen.Toen Caesar overleed, veranderde er veel voor Octavius. In het testament van Caesar stond dat hij Octavius als zijn zoon had geadopteerd. Vlak na de dood van Caesar begon de strijd om de macht. Hier streden drie mannen om, namelijk: Octavianus, Marcus Antonius en Lepidus. Deze mannen vochten een aantal keren, maar uiteindelijk besloten ze om samen een driemanschap te vormen, de triumvirato. Samen namen zij wraak op de moordenaars van hun grote leider, Caesar. Toen ze hen hadden verslagen in de slag van Philippi, verdeelden ze het rijk. Marcus Antonius kreeg de oostelijke provincies en Gallia en Octavianus kreeg de overige westelijke provincies. Lepidus kreeg Noord-Afrika, maar al snel werd hij opzij geschoven door de andere twee. Vervolgens ontstond er rivaliteit tussen Marcus Antonius en Octavianus. Om dit te verhelpen trouwde Marcus Antonius met Octavia, de zus van Octavianus. Maar Marcus Antonius was niet trouw en trouwde zelfs met een andere vrouw, Cleopatra, de koningin van Egypte. Dit was een schande voor het hele Romeinse Rijk. Octavianus maakte hier handig gebruik van en in de slag bij Actium versloeg hij Marcus Antonius. Zo werd Octavianus alleenheerser over een groot rijk. De senaat begreep dat Octavianus inmiddels heel machtig was en benoemde hem tot Augustus, dit betekent ‘Verhevene’. Hiermee begon het Principaat (Keizerrijk) van Augustus. De Republiek bleef wel bestaan, maar betekende verder niet veel bij het nemen van beslissingen, er was maar één man aan de macht die het voor het zeggen had, Augustus.
Augustus wilde oorlog en onrust in het Romeinse Rijk vermijden. Door wegen aan te leggen kon het Romeinse leger snel ter plaatse zijn om opstanden de kop in te drukken. Op zee werd de handelsvloot beschermd tegen piraten. De periode van 200 jaar van vrede die aanbrak in het Romeinse Rijk wordt wel de Pax Romana genoemd. Augustus vond dat er alleen maar vrede kon heersen in een behoorlijk begrensd rijk dat ten dienste moest staan van een schitterende economische en culturele ontwikkeling. In de eerste plaats legde Augustus de grenzen van zijn keizerrijk vast. De handel, de industrie en de landbouw namen een bijzonder hoge vlucht rond de Middellandse Zee. Augustus en zijn naaste medewerkers (waaronder Agrippa) deden alles om Rome te verfraaien, vooral door het neerzetten van prachtige openbare gebouwen en talloze tempels. 'Ik trof Rome aan in baksteen en liet het na in marmer', zo verklaarde Augustus. In de loop der jaren werd Augustus geconfronteerd met het probleem van zijn opvolging. De belangrijkste kandidaten stierven voortijdig. De enige oplossing die hem overbleef, was zijn stiefzoon Tiberius te adopteren en te benoemen tot mederegent. Augustus stierf tijdens een reis naar Campanië; hij was 76 jaar oud en had heel lang (45 jaar) geregeerd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.