Nero en Augustus

Dit is een volgende tetradrachme in mijn serie van Nero. Deze munt heeft Nero op de voorzijde en Augustus op de keerzijde. Ze dragen allebei de stralenkroon. Nero was ongetwijfeld trots op zijn familieband met de populaire keizer Augustus. Via zijn moeder was hij een achter, achterkleinzoon van deze keizer. Nero is de laatste keizer van de Julisch-Claudische dynastie, ging roemloos ten onder, en pleegde uiteindelijk zelfmoord.

De brandstapel voor de keizer

Ik kocht dit muntje voor de mooie kop van Antoninus Pius, maar zeker ook voor de interessante keerzijde. Op de keerzijde is de brandstapel in vier lagen te zien waarop het lichaam van de keizer werd gecremeerd. Deze denarius is geslagen tijdens het bewind van Marcus Aurelius en Lucius Verus.
Op de brandstapel werd een wassen beeld van Antoninus geplaatst die op een vierspan stond. De vierspan met keizer wordt op de munt voorgesteld door de kleine streepjes bovenaan de brandstapel.
Aan het einde van de dienst werd de brandstapel in brand gestoken en werd een adelaar vrijgelaten uit het binnenste van de constructie. Dit symboliseert de ziel van de keizer die opstijgt naar de hemel.

Ondanks de brandstapel op deze munt werd volgens zijn biografie Historia Augusta het lichaam van Antoninus (en dus niet zijn as!) begraven in het mausoleum van Hadrianus. Na een periode van zeven dagen (justitium) droegen Marcus en Lucius hun vader voor vergoddelijking voor. In tegenstelling tot hun gedrag tijdens Antoninus' campagne om Hadrianus te vergoddelijken, verzette de senaat zich niet tegen de wensen van de keizers. Een priester werd aangesteld om de ceremonie van de vergoddelijkte Antoninus, nu Divus Antoninus, te leiden. 

Hadrianus en Salus

Een mooi hoofd van keizer Hadrianus op de voorzijde. Op de achterzijde de godin Salus. In het oude Rome was Salus de personificatie en godin van gezondheid, welzijn, veiligheid en voorspoed, zowel persoonlijk als voor de staat. De cultus van Salus kreeg in de Romeinse religie een formele rol in de vierde eeuw v.Chr., en er werd een tempel ter ere van haar gebouwd op de Quirinaal in Rome. In deze tempel werden jaarlijks festiviteiten gehouden, bekend als de Salus Publica Populi Romani, waarbij gebeden en offers werden gebracht voor het welzijn van het Romeinse volk en de staat. Onder keizerlijke heerschappij werd Salus steeds meer geassocieerd met de keizerlijke familie en het welzijn van het rijk. Voor de keizers was tot Salus bidden een plicht. Nero (54 – 68) stelde zelfs spelen in, die om de 4 jaren gevierd werden, de Neronia die moesten dienen om Salus gunstig te stemmen voor zijn welzijn en de duur van zijn regering. 

De afbeelding van Salus verscheen vaak op munten, waar ze soms werd afgebeeld met een scepter, een patera (offerschaal) of zoals op deze munt een slang als symbool van genezing. Hier geeft Salus een slang te drinken uit een schaal die zij in haar hand houdt.

Gallienus en de geit Amalthea

Weer een muntje uit de dierentuin van Gallienus: Tegen het einde van zijn regering sloeg Gallienus een serie munten ter ere van negen goden. Hij vroeg om goddelijke tussenkomst door dieren af ​​te beelden die met goden werden geassocieerd. Dit is een afbeelding van een geit. De god is Jupiter (IOVI). Jupiter wordt door nimfen op de berg Ida grootgebracht. Ze voeden hem met de melk van de geit Amalthea.
De officina (muntwerkplaats) waar deze munt is geslagen is ζ oftewel 6.

Claudius sestertius

Een sestertius van een keizer uit de Julisch-Claudische dynastie. 

Dit is keizer Claudius. Op de keerzijde wordt een eikenkrans afgebeeld met daarin de letters EX SC OB CIVES SERVATOS. Deze legende is een dankbetuiging van de senaat en het volk van Rome aan de keizer voor het redden van het leven van de burgers. Het verwijst terug naar de dankbetuigingen die aan Augustus werden gegeven in 27 v.Chr., toen de senaat hem de corona civica (burgerkrans – hier afgebeeld als de eikenkrans) en de clipeus virtutis (schild van dapperheid) toekende.

Keizerin Julia Paula

Een muntje van keizerin Julia Cornelia Paula. Zij was Romeins keizerin van 219-220 en de eerste vrouw van keizer Elagabalus. Zij was de dochter van de prefect van de Praetoriaanse garde, Julius Paulus. 

Het huwelijk vond plaats kort na aankomst in Rome van de 15-jarige keizer en was waarschijnlijk gearrangeerd door zijn grootmoeder, Julia Maesa, met het oog op een snelle integratie in de Romeinse aristocratie van de in Syrië opgegroeide jongeman. Het huwelijk werd gevierd als een grandioze gebeurtenis met de kroning van Julia Paula tot Augusta (verhevene, keizerin) en allerlei festiviteiten.
Het huwelijk werd in alle opzichten een volkomen mislukking. Na ongeveer een jaar scheidde de keizer en schokte de Romeinen door te trouwen met een Vestaalse maagd, Aquilia Severa.

Op de achterzijde van deze munt is de godin Concordia afgebeeld. Dit is de godin van de eendracht, zowel binnen de familie, als ook onder de burgers. Concordia heeft in dit huwelijk echter weinig eendracht gebracht.

Augustus en het standbeeld

Een fraai muntje met op de voorzijde het hoofd van Octavianus als Apollo. Het monument dat op de keerzijde wordt afgebeeld, is een standbeeld van Octavianus op een zuil, versierd met de boegen (rostra) van buitgemaakte of vernietigde vijandelijke schepen. Het monument werd op het Forum Romanum opgericht ter herdenking van de zeeoverwinning op Marcus Antonius, die in de burgeroorlog verslagen werd. Door dit monument lijkt de overwinning in de burgeroorlog op een overwinning op een buitenlandse vijand.